Przejdź do głównej zawartości

Posty

Wyświetlanie postów z 2018

Hodujcie skrzydła, Braciszkowie!

W nadchodzącym 2019 roku życzę Wam z całego serca, żebyście nigdy — przenigdy! — nie pozwolili NIKOMU uciąć sobie skrzydeł. Żebyście pielęgnowali swoje skrzydła każdego dnia i pozwalali im rosnąć, aż staną się na tyle duże i silne, że aż niezniszczalne. Życzę Wam także, abyście pielęgnowali i skrzydła Waszych Bliskich, wierząc w ich pomysły i możliwości. Co do Świąt zaś, 🎅to w tym roku życzę generalnie przeżycia. Takiego, jakie jest Wam potrzebne: czy to przeżycia duchowego, czy to przeżycia dosłownego (czytaj: przetrwania). I żebyście nie dali sobie zepsuć świątecznego nastroju byle błahostką — bo na to życia szkoda! P.S. Fotka zrobiona w krakowskim Muzeum Żywych Motyli. Pomysłowe, inspirujące miejsce,w którym zamieniłam się znowu na chwilę w małą dziewczynkę (choć nie wiem, czy to ostatnie to akurat trafne wyrażenie - od kiedy sięgam pamięcią, byłam zawsze strasznym "długasem" sadzanym w ostatniej ławce z chłopakami...) 😅

Rózgi dla grzecznych

Uzgodniliśmy z Mikołajem w Dublinie, że w tym roku prezenty dostaną dla odmiany ci, którzy byli NIEgrzeczni. Lobbowałam naturalnie głównie w interesie własnym. Gdyby ktoś się zastanawiał czemu zniknęłam z Internetów na dłuższy czas, to odpowiadam: wzięłam się w końcu za „normalną” robotę :P Jej efekty powinny niebawem wyjść na jaw, także czuj duch! P.S. O niebiosa! W Dublinie drożej niż w Londynie…

Prezydent Piekar Śląskich

Zaszczytnie było mi podpisywać "Dziurę w podróży" dla Pani Prezydent Piekar Śląskich Sławy Umińskiej-Duraj! Dziękuję raz jeszcze Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Teodora Heneczka w Piekarach Śląskich za zaproszenie na dzisiejszą imprezę Narodowe Czytanie w Piekarach Śląskich! Z przyjemnością odczytałam wesoły fragment pamiętników Aleksandra Fredry - jednego z moich literackich wzorów! Dziękuję również wspaniałej Publiczności za gromkie oklaski! Oby więcej podobnych wydarzeń w regionie! 

Piekarskie Beboki

Nareszcie miałam okazję poznać osobiście pomysłowych i serdecznych chłopaków z grupy Piekarskie Beboki ! Wraz ze swoimi dzieciakami realizują oni internetowy serial o Piekarach Śląskich, w których odkrywają różne ciekawe i szerzej nieznane miejsca (nieraz i mroczne)! Już niebawem Premiera 10. odcinka Piekarskich Beboków pt. "Koszmar z ulicy Kanałowej" na którą Was serdecznie zapraszam w ich imieniu! A teraz niespodzianka: razem z Marcinem i Kubą ustaliliśmy, że wystąpię gościnnie w jednym z odcinków!!! Będę informowała was na bieżąco o postępach w tej sprawie! PS. A wszystko dzięki pięknie zorganizowanej imprezie Narodowe Czytanie w Piekarach Śląskich - nie przegapcie za rok!

Leśne kozaki

Dzieci do szkoły, dorośli do lasu! W Szkocji wystarczy parę minut zbierania i wynosimy z lasów całe naręcza dorodnych grzybów… Nie musimy nawet wstawać o piątej rano, bo w naszych łowach nie mamy konkurencji! Szkoci zbierania grzybów nie poważają — tym lepiej dla nas! Sezon polowań uważam za rozpoczęty! Jakieś pomysły na kozacko-maślackie dania??

Hej ho, do szkoły by się szło!

Hej ho, hej ho, do szkoły by się szło...! A tak serio, to by mnie wołami teraz do ławki nie zaciągnęli - a Was? Kiedyś przejawiałam większy pęd ku zorganizowanej edukacji - tak wielki, że aż poszłam do szkoły rok wcześniej niż inne dzieci...  Kto wyrośniętemu zabroni... 😁 Bezpośrednim bodźcem były opowieści i fanty, jakie przynosiła z podstawówki moja starsza siostra.  Z wypiekami na twarzy słuchałam historii, jak to po każdej lekcji uczniowie pakują swoje książki, zeszyty i piórniki do plecaków i przenoszą się do innej sali lekcyjnej.  Z zachwytem oglądałam z każdej strony znalezione przez siostrę w szkole i podarowane mi potem w prezencie przedmioty.  Kredki, temperówki, naboje do piór... (Czy tych ostatnich ktoś nadal używa?? Kto pamięta  korowody z ich montowaniem i  wiecznie fioletowe paluchy?) Wszystko nie jakieś tam nówki-nieśmigane-prosto-z-opakowania, ale unikatowe, Z HISTORIĄ.  Nadgryzione czyimś zębem ołówki, kawałki gumek do gumowania o poszarpanych kształta

Noś albo kup

Jest taka osada na północy Szkocji, do której nie można dojechać ani autem, ani nawet rowerem (no chyba, że mocno terenowym...) Pojazdy mechaniczne zabierają nas najdalej do końca drogi w Badralloch, gdzie zmuszeni jesteśmy je porzucić. Nie ma co się jednak obawiać — choćbyśmy zostawili tu na kilka dni najnowszego Mercedesa, to ukraść go nie będzie nawet komu. Wkoło tylko nieskończone wrzosowiska, jeziora, góry, pagóry i owce. Czas „przesiąść” się na własne nogi i próbować przedrzeć się do osady Scoraig energicznym marszem. Wędrówka trwa prawie dwie godziny, a wyboista, mocno pagórkowata ścieżka biegnie często grzbietem klifu. Trzeba mieć się na baczności, by wiatr i chwila nieuwagi nie zepchnęły nas w dół na złamanie karku. Przy ścieżce nie ma żadnych drzew, żeby się złapać w razie czego… Wokół mgła i mżawka przechodząca od czasu do czasu w deszcz. Niby tylko 8 kilometrów, ale daje popalić — tym bardziej, jeśli mamy na sobie ciężki plecak. W odciętej od świata osadzie Sc

Zaproszenie do Czytania w Piekarach Śląskich

Bardzom rada ze świeżo otrzymanego zaproszenia, które widzicie na załączonym obrazku! M iejska Biblioteka Publiczka im. Teodora Heneczka zapytuje, czy zechciałabym zasilić zaszczytne grono występujących na imprezie Narodowe Czytanie w Piekarach Śląskich . A jakże — za zaproszenie bardzo dziękuję i głos już oszczędzam na tę miłą okoliczność! Akcja Narodowe Czytanie została zainicjowana przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej w 2012 roku. Wydarzenie ma na celu promocję literatury pięknej i czytelnictwa. Jest też okazją do przypomnienia Polakom klasyki polskiej literatury. W tym roku podczas akcji czytane będą fragmenty "Przedwiośnia" Stefana Żeromskiego oraz 44 teksty Antologii Niepodległości. Bilet do Polski zakupiłam, ale wylot dopiero za kilka dni. Pozwólcie więc, że póki co oddalę się dalej kontemplować odludne zakątki północnej Szkocji.  Niech żyje wiatr, deszcz i przygoda, a wygrzewać będziemy się już wkrótce w domu!

Głowę zawraca jeno wiatr...

Luksusowy apartament z widokiem na morze, cena 0 zł. Dojazd: samochodem/stopem do Blairmore, a stamtąd dwugodzinny marsz w pełnym „umundurowaniu” (namiot, śpiwór, prowiant, odzież) na Sandwood Beach. Wyżywienie: kultowa polska konserwa turystyczna (ponad 90% zawartości mięsa, można kupić wszędzie w Szkocji) plus kiełbasa z ogniska dla zdeterminowanych (trzeba targać drzewo na opał na plecach, bo wkoło nie rośnie już nic, co by nadało się do spalenia). Wskazane obuwie z dobrym bieżnikiem, a jeśli nie, to gacie na zmianę i apteczka pierwszej pomocy. Czapka nie zaszkodzi, bo przed nami w linii prostej przez ocean już tylko Grenlandia i trochę gwiździ. Prócz wiatru głowy nikt nie zawraca — polecam!

Radio Pik

Zapraszam do wysłuchania audycji o Rumunii, Mołdawii i " Dziurze w podróży " w bydgoskim Radiu PIK [ tutaj ].

Kobzy i tatuaże, których nie ma

Narodowy instrument Szkotów to nie żadne kobzy, tylko DUDY. Skąd często powielana pomyłka? Otóż, dudy, choć najczęściej kojarzone ze Szkocją, występują tak naprawdę na całym świecie w wielu odmianach regionalnych — także w Polsce. Dudy podhalańskie nazywane są KOZĄ. No i właśnie! Pech chciał, że nieszczęsną KOZĘ zmieniono w którymś momencie na KOBZĘ. Powodem była zbieżność nazwy z dawnym instrumentem strunowym popularnym na Ukrainie, Węgrzech, w Mołdawii i Rumunii. W skrócie dla laika: KOBZA to tak naprawdę  rodzaj małej gitary wykonanej z jednego kawałka drewna. DUDY tymczasem to instrument dęty widoczny na zdjęciu poniżej. Prócz dud widzimy na wyposażeniu kilt, czyli znaną wszystkim męską spódniczkę w kratę oraz wystające spod niej upiornie blade, owłosione nogi. To tak w wielkim skrócie — szkockich atrybutów jest o wiele więcej i każdy z nich ma wyjątkową historię. Kilka setek dudziarzy naraz można zobaczyć co roku na wyjątkowym koncercie Royal Edinburgh Military Ta

Ostatni bastion chłodu

Czy w Polsce dalej się smażycie? Zdaje się, że w tym roku całą Europę kontynentalną i południe Wysp Brytyjskich ogarnął skwar nie do opisania. Jak pamiętacie, mnie czterdziestostopniowy upał dojechał aż w Kanadzie… Aktualnie pozdrawiam ze Szkocji, którą polecam jako ostatni bastion przyjemnego chłodu! Ogródki piwne są ogrzewane stosownie do tutejszego lata — na załączonym obrazku.  W Edynburgu trwa właśnie ostatni tydzień potężnego, międzynarodowego festiwalu kultury i sztuki Fringe — pędzę czym prędzej i postaram się zdać Wam potem choć krótką relację!

Z krainy drzewa do krainy DESZCZowców

To już koniec kanadyjskiej sagi — ciekawam, co Wam zapadło w pamieć najbardziej? Czas mi ruszać z powrotem na Stary Kontynent - kolejny wpis już z krainy DESZCZowców! 😎 Na załączonym obrazku panorama Toronto widziana od strony Toronto Island.

Janusze lotnictwa

Wiecie, że profil Polaka gościł na kanadyjskiej monecie?  Mówcie sobie co chcecie o Januszach*, ale Żurakowski to był akurat kozak nie z tej ziemi. Nie z tej, nie z tamtej, ani w ogóle z żadnej, bo chłop był lotnikiem — i to jakim! Urodził się, za przeproszeniem, w niezłej dziurze o nazwie Ryżawka (dzisiaj wieś na Ukrainie licząca w porywach tysiąc mieszkańców), skąd następnie wystrzelił najpierw w mniejszy, a potem większy świat. Mocno elitarne odznaczenia bojowe przyznane mu za udział w różnych misjach podczas II Wojny Światowej stanowiły preludium do dalszej, jeszcze bardziej (dosłownie) odlotowej kariery! W 1947 roku — już w cywilu — Janusz znowu się grubo rozkręcił i został pilotem doświadczalnym przy udoskonalaniu dwu-silnikowego myśliwca Gloster Meteor. Rzecz się działa w Anglii, gdzie nasz rodak na rozgrzewkę ustanowił rekordy w szybkości wznoszenia się na wysokość 12 kilometrów i prędkości przelotu trasy Londyn-Kopenhaga. Później na pokazach akrobatycznych w F

Odzież nieobowiązkowa

Z wielkiej, pełnej szklanych wieżowców metropolii łatwo i szybko można wyrwać się… statkiem. Kilkanaście minut dzieli nas bowiem od wysp torontońskich. A tam już hulaj dusza! Jezioro wielkości morza, zielone parki, rowerki, kajaczki, canoe, pizza, drineczki… do wyboru, do koloru. Plaże dla nudystów też są!

Jej Wysokość CN Tower

Z wysokością mam jak ze śledziami, Braciszkowie. Nie lubię, ale co jakiś czas sprawdzam, czy nic się w tym temacie nie zmieniło.  Z oporami więc, ale włażę co i rusz na różne wieże, dzwonnice, czy inne punkty widokowe, traumatyzując się ciągle na nowo. Na kanadyjskiej CN Tower czekała na mnie wyjątkowa atrakcja.  Na wysokości 342 metrów zamontowana jest tam zamiast zwykłej posadzki szklana, przezroczysta podłoga. Tak więc patrząc pod nogi widzimy dokładnie co się dzieje na ulicy jakieś 136 pięter pod nami…  <olaboga> Mnie zaciekawiło to tak bardzo, że NATYCHMIAST chciałam schodzić i przyjrzeć się temu z bliska, czyli z parteru. 😰 Rozglądając się z wieży na boki, zobaczyłam przerażającą jak na mój gust metropolię. Wieżowce, wieżowce, wieżowce… Bloki, bloki, bloki… Mieszkać na setnym piętrze jakiegoś zupełnie anonimowego molocha na jeszcze bardziej bezosobowym osiedlu... Z takiego mrowiska codziennie rano stać w korkach, żeby dojechać do pracy na sto pięćdziesiątym p

Radom też jest.

Jest tutaj ktoś z Krosna lub Modlina? Odwiedziłam Wasze ulice w Kanadzie. Acha, jest też Radom (serio). 😝

Wywiad w kanadyjskiej gazecie "Goniec"

Obszerny wywiad dla kanadyjskiej gazety polonijnej "Goniec" ukazał się właśnie na zaszczytnej, drugiej stronie tygodnika. Zapraszam do lektury! :) [ wywiad dla tygodnika polonijnego "Goniec" ] Dziękuję serdecznie p. Andrzejowi Kumorowi - redaktorowi naczelnemu "Gońca" - za poświęcenie mi uwagi i krzepiące słowa na temat mojej twórczości.

"Dziura w podróży" w księgarni w Kanadzie

Uwaga Polonia w Kanadzie! „Dziura w podróży” jest dostępna w polskich księgarniach stacjonarnych Pegaz (Mississauga).  Pamiętajcie, że książkę można również nabyć w praktycznie każdej księgarni internetowej, z których wiele oferuje wysyłkę za granicę — nawet za ocean! Przy okazji przypominam, że „Dziura w podróży” czeka też na Was na półkach polskiej księgarni Polbooks w Glasgow (Szkocja) oraz w Mail Box 16 Box w Lyonie (Francja). To tyle nowości, dziękuję za uwagę! 😁

Wszystko płynie, a i sława przeminie

Oto historia jak stałam się sławna w chińskich kręgach (dla zmyłki zacznę małą powtórką z geografii) 😀 Jezioro Ontario to trzynaste największe jezioro na świecie. Jedna czwarta ludności całej Kanady mieszka w jego pobliżu. Jego środkiem biegnie granica między Kanadą i Stanami Zjednoczonymi.  W przeciągu ostatnich kilkudziesięciu lat znalazło się paru śmiałków, którzy próbowali przepłynąć wpław z  południa na północ lub odwrotnie — trasa wynosi około 50 kilometrów. Nazwiska tych, którym się udało znajdują się na pamiątkowej tablicy w miejscowości Niagara-on-the-Lake. Są na niej i inne ciekawe informacje — daty urodzenia pływaków i tym podobne. Pierwszy zarejestrowany wyczyn miał miejsce w 1954 roku — dokonała go kobieta, a raczej dziewczyna — 16-letnia kanadyjka Marilyn Bell. 😲 Przepłynięcie całego jeziora zajęło jej prawie 21 godzin. Najlepiej na przestrzeni kolejnych lat wypadł 25-latek z USA John Kinsella, ustanawiając w 1978 roku niepobity do tej pory rekord — 13h

Najagra

Też mi się wydawało, że dobrze wymawiam nazwę najsłynniejszego wodospadu na świecie. Otóż, żadna z niego "Niagara", tylko „Najagra”!  Nazwa ta to podobno zangielszczone przez misjonarzy irokeskie słowo „Onguiaahra” (tłum. „kanał”, „strumień wody”).  Jedno Wam powiem — Najagra piękna i bestia, ale nie taka wielka, jak ją malują! ;D I cyk stateczkiem do paszczy lwa! PS. Przeszłoby się mostem do Hameryki, a jak! Lecz wizy brak...

Niedźwiedzia przysługa

W tę historię i tak nie uwierzycie, ale opowiem, co mi tam!  A było tak: Na noc beczkę z jedzeniem, zgodnie z przepisami bezpieczeństwa, zawiesiliśmy na drzewie z dala od obozowiska. Nad ranem Towarzysz A wyparza ze swojego namiotu, zaalarmowany dziwnymi dźwiękami. Jego obawy potwierdzają się — wielka beczka z prowiantem zniknęła, a gałąź, do której była przywiązana, leży teraz zerwana na ziemi. Słysząc hałas dobiegający ze ścieżki biegnącej w głąb lasu, Towarzysz A orientuje się, że ktoś właśnie wlecze naszą beczkę w knieje, próbując pozbawić co najmniej śniadania! Ktosiem okazuje się najprawdziwszy niedźwiedź, którego Towarzysz A na spółkę z nowozaalarmowanym Towarzyszem B przepłaszają, odbijając nieco nadgryzioną już beczkę. Po przepędzeniu niedźwiedzia na drugi koniec lasu, zostają odkryte: gawro drapieżnika w pobliżu naszego obozowiska oraz ślady łap i wleczenia beczki po runie leśnym. Wybaczyć nie mogę Towarzyszom, że dopuścili do tego, iż ominęła mnie owa przygoda. A

Cowabunga

Poranne resztki z ogniska przyciągnęły… dzikiego żółwia wodnego. Nie żebym mu żałowała, ale do kupy wtranżolił półtorej kiełbasy i dopchnął jeszcze bułką!!!! Trzeba jednak przyznać, że bydlak był sporych rozmiarów — minimum pół metra średnicy. Przypomniał mi pewien epizod z dzieciństwa. Otóż, jako dziecko mocno fascynowałam się kreskówką „Wojownicze Żółwie Ninja”. Pewnego razu, kiedy wszystkie dziewczynki z przedszkola na kolejny bal przebierańców przemieniały się w królewny i księżniczki, ja jak zwykle miałam inny pomysł na swoją osobę. Oświadczyłam, że popłynę pod prąd zostając Żółwiem Ninja właśnie. O ile z przepaską na oczy nie było wielkiego problemu, to załatwienie pancerza stanowiło pewne wyzwanie — pamiętajmy, że rzecz dzieje się w czasach, kiedy chińskie, tanie wyroby każdego rodzaju nie są jeszcze dostępne na wyciągnięcie ręki. Koniec końców dostałam na plecy kolorową miednicę i micha mi się cieszyła jak trzeba. Cowabunga, Braciszkowie, pod prąd albo wcale!

Raz łodzi śmierć

Raz na łódce, raz pod łódką!  Wreszcie udało nam się przepłynąć rzekę, forsując po drodze bobrzą tamę (trzeba było wyleźć z łódki i przerzucać ją wraz z bagażami górą). Dobiliśmy ostrożnie do brzegu, wywlekliśmy canoe. Oto moja kolej na taszczenie klamota — inni, równie objuczeni, niosą namioty, śpiwory, osprzęt kuchenny i zapasy spożywcze.  Niby canoe to tylko dwadzieścia parę kilo, ale do noszenia bardzo nieporęczne — wbija się w ramiona i nawigować za bardzo nie ma nią jak. Tym bardziej, kiedy ścieżka okazuje się wąska, śliska, nie do przejścia suchą stopą lub co gorsze znika nagle całkowicie! Podobne pasaże między jeziorami ciągną się czasami kilometrami przez las — komary pożerają nas wtedy żywcem i nawet nie mamy jak ich pacnąć. Jeśli po drodze hukniemy w coś niechcący (na przykład bokiem canoe w drzewo nie wyrabiając na zakręcie lub dziobem łodzi w ziemię, źle wymierzając środek ciężkości), możemy zepsuć nasz jedyny środek transportu.  Czegoż się jednak nie robi

Drogowskaz na jeziorze

Widzieliście kiedyś drogowskaz na jeziorze? Mnie trochę zdziwił, ale jednak bardziej ucieszył, bo nie lubię wiosłować i gapić się w mapę jednocześnie. O GPS-ie oczywiście nie może być mowy, bo zasięgu nie ma i nie będzie ani tutaj, ani tym bardziej tam, gdzie płyniemy.  Park Algonquin to ogromny obszar zupełnie dzikich lasów, poprzecinany setkami jezior, jeziorek, rzek i strumieni. Minimalne ingerencje człowieka objęły tutaj zaledwie wyznaczenie miejsc, w których dozwolone jest obozowanie oraz ścieżek, którymi można się przedostać z jednego jeziora do drugiego. Raz wjechawszy do parku, całymi tygodniami możemy więc przedzierać się w głąb dziczy przy pomocy łódki canoe, którą od czasu do czasu musimy zarzucić na grzbiet i przenieść do kolejnego punktu zwodowania. W parku można kempingować pod warunkiem, że wykupi się wcześniej stosowne pozwolenie, określając w jakim mniej więcej obszarze planujemy rozstawić namiot. Rozbijać można się tylko w wyznaczonych przez leśników mie

Happy Canada Day

Happy Canada Day 9 days late! Lepiej złożyć życzenia późno, niż wcale — tym bardziej, że tym razem mam niezłą wymówkę. Na uroczystościach z okazji Dnia Kanady w Ottawie dopadł mnie nieoczekiwany skwar: 37 stopni Celsjusza. Jak podało później radio, całkowity brak wiatru i ultra-wysoka wilgotność powietrza zwiększały podobno odczuwalną temperaturę o dodatkowe osiem „oczek”… Choć organizatorzy imprezy zadbali o chłodzące armatki wodne i bezpłatne wodopoje, ludzie snuli się na miękkich nogach niczym zombie w poszukiwaniu klimatyzacji. Mnie energii jakimś cudem starczyło, ale telefon szlag trafił z przegrzania i relacji na żywo nie nadałam :D Musicie mi uwierzyć na słowo, że w Ottawie jest co podziwiać i to nie tylko od święta. Jeśli ktoś jeszcze nie był w stolicach Anglii, Francji i Belgii, to może sobie je darować i pruć prosto tutaj. Kanadyjczycy mają swoją wersję paryskiej katedry Notre-Dame  (nie tylko ją skopiowali, ale i nazwali tak samo!), swój Westminster Palace

Na ścianie w Edynburgu

Ogromne gratulacje dla Katarzyny "Szaka" Juchniewicz! Jej prace fotograficzne o tematyce sportowej można od wczoraj podziwiać na wystawie EXPOSED 2018 w stolicy Szkocji! Tak się składa, że mam swój skromny wkład w ten sukces: gościnnie wystąpiłam na jednej z sesji zdjęciowych jako modelka! Miło było zobaczyć swój koszykarski portret na ścianach zacnej galerii The out of blue grill hall. Wernisaż przyciągnął całe zastępy przeróżnych ludzi. Było wielokulturowo i bardzo artystycznie. Wydarzenie stanowiło świetną okazję do pokręcenia się w towarzystwie  oryginalnych ludzi ze świata sztuki oraz przedstawicieli miejscowej Polonii. Szakowi dziękuję BARDZO za zaproszenie mnie do współpracy — w tematyce sportowej czuję się jak ryba w wodzie i naszą sesję już wspominam z łezką w oku.  Trzymam mocno kciuki za dalsze sukcesy koleżanki. Polecam śledzić jej prace na Instagramie . Dziouchy potrafią! PS. Polonii w Szkocji przypominam, że „ Dziurę w podróży ”  z autografem a

Dziękuję Marina Gliwice

Wszystkim Uczestnikom imprezy Statek z Dziurą - Majówa na Kanale Gliwickim 01.05 , Załodze oraz Organizatorce Ewie Sternal serdecznie dziękuję. Dopisała frekwencja, pogoda i kormorany! 😀 O kolejnych wydarzeniach, w których wezmę udział możecie dowiedzieć się jak zawsze z zakładki [ kalendarz ]. A teraz migusiem witać wiosnę!!!!! 😍

Radio Piekary

Nie zdziwcie się, kiedy mój głos pojawiał się będzie dzisiaj na antenie Radia Piekary w serwisach informacyjnych o pełnych godzinach 😍 Zostałam poproszona o udzielenie Słuchaczom wskazówek przed wyjazdem na długi weekend! Dziękuję serdecznie red. Annie Jurzycy za zaproszenie.

Dziękuję Bydgoszcz!

Ogromne podziękowania dla pełnych pozytywnej energii Organizatorek Festiwalu "Podróżnicy" , wszystkich Pomocników i Sponsorów. Zaopiekowano się mną wzorowo! Z Bydgoszczy wywoziłam nie tylko ciepłe wspomnienia, ale również podarki oraz… pełen pysznego jedzonka i napitków brzuch ;) Szczególne wyrazy wdzięczności dla Pawła Warlińskiego , który zadbał o zaopatrzenie mojego stoiska w dorodne cebule — te, wraz z czosnkiem oraz „Dziurami w podróży”, cieszyły się sporym zainteresowaniem. Uściski i podziękowania dla licznej, wspaniałej Publiczności, która przyjęła przybysza ze Śląska ufnie i serdecznie!! J Wciąż mam ogromną przyjemność odbierać przesyłane przez Was wiadomości — obiecuję, że odpowiem na wszystkie!!! Redaktorowi Tomaszowi Kaźmierskiemu z Polskiego Radia PiK jestem wdzięczna za zadanie mi kilku ciekawych pytań, na które odpowiedzi pojawią się już niebawem na antenie magazynu turystycznego „Na Szlaku”. Olbrzymią radość sprawiły mi dwa wyjątkowe p

Zapraszam Bydgoszcz!

Już jutro w Bydgoszczy zaczyna się VIII Festiwal Podróżnicy ! Jeśli po drodze nic nie wywinie mi psikusa, będzie można mnie złapać na miejscu już od godziny 15. W sobotę zaś o godzinie 14:15 wystąpię na scenie z programem "Rumunia, jakiej się nie spodziewacie!". Zapraszam! 😀 Szczegóły dotyczące wydarzenia dostępne są na Facebooku oraz w zakładce [ kalendarz ].

Świat przez różowe sarenki

Oto co pasie się przy Wzgórzu Zamkowym w Cieszynie i podobno w dodatku świeci w nocy. Trawka w mieście musi smakować, bo choć różowy jelonek miał zostać na dzielni tylko na chwilę, to z małymi zawirowaniami stuknie już mu z ponad dekada w śródmieściu… Parzystokopytny pojawił się w polskiej części miasta w ramach Miejskiego Projektu Rozweselającego i zasmucił początkowo mieszkańców swym kiczem oraz powiązaniami ze sztuką nowoczesną. Z czasem wrósłszy w krajobraz Cieszyna, czekał w miniony łikend tam gdzie zwykle na kilkudziesięciu blogerów podróżniczych, którzy zjechali do Hostelu 3 Bros` na coroczny zlot branżowy. By pozostać w temacie pełnorożców (choć już nieco bardziej stonowanych) nadmienię, że Konferencja Blogerów Podróżniczych odbyła się w dostojnym lokalu Restauracja Historyczna Pod Brunatnym Jeleniem , który od lat jest wizytówką Rynku. W obiekcie gościło przed nami wiele znakomitości takich jak Franciszek Józef czy car Rosji Aleksander! Gdybyście mie

Dziękuję Katowice UŚ!

Dziękuję Organizatorom oraz Przybyłym na Festiwal Slajdów Podróżniczych w zeszły czwartek w Katowicach!  Prócz wysłania w świat kolejnych pomarańczowych kniżek z dedykacją, nawiązałam kilka ciekawych kontaktów i znajomości. Na zdjęciu Paweł "Pepe" Podsiadło z Mago Music atakuje moje uszy aborygeńskim instrumentem dętym didgeridoo. Jeśli kto chrapie i chciałby przestać, powinien rozważyć zakup i naukę gry na tej wydającej kosmiczne dźwięki rurze.  Podaję za wikimędrcem: Badanie z 2005 roku, opisane w British Medical Journal wskazuje na pozytywny wpływ nauki i praktyki gry na didgeridoo na problemy z chrapaniem i niedotlenieniem podczas snu. Jest to spowodowane wzmocnieniem muskulatury górnych dróg oddechowych, przez co zmniejsza się ich tendencja do zamykania się podczas snu. Wzmocnienie jest obserwowane wyraźnie, gdy grający opanował technikę oddechu cyrkulacyjnego. Podróże muzyczne kształcą!

Katowice - dyżur autorski - zapraszam!

Dzisiaj od godziny 15 zapraszam do Katowic na mój dyżur autorski. Będą ozdobne "Dziury w podróży" i możliwość zdobycia wyjątkowej dedykacji od autorki. ✍️ Chociaż festiwal potrwa do niedzieli (serdecznie zachęcam do udziału), ja obecna będę tylko jutro, tj. w czwartek 12 kwietnia. Program imprezy dostępny na Facebooku oraz stronie internetowej festiwalu . Wpadajcie, czekam na Was!

Etykiety

Pokaż więcej